Voor wie? 

In mijn praktijk is iedereen welkom; kinderen, jongeren en volwassenen. 

Ieder mens rouwt op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Soms komt rouw direct na een verlies, soms komt het pas jaren later (alsnog) te voorschijn. Kinderen, jongeren en volwassenen hebben allemaal hun eigen manier van omgaan met verlies. De één weet zich groot te houden voor de buitenwereld, de ander weet juist niet meer waar hij/zij het zoeken moet van verdriet. Sommigen worden boos om elk wissewasje, de ander trekt zich terug en is het liefst alleen. De enige overeenkomst is dat alles anders is na een verlies en dat alles wat zeker leek, opeens onzeker is geworden. Terwijl de wereld om je heen blijft doorgaan, vraag jij je misschien af of je er ooit weer deel aan zult nemen.

Verlies en rouw bij volwassenen

Bij een rouwproces kunnen allerlei gevoelens bovenkomen waar je je soms geen raad mee weet. Verdriet, boosheid, angst, schuld en/of schaamte; het kan er allemaal bij horen. Het kan ook gebeuren dat je jezelf juist afsluit voor alle gevoelens, wat misschien beangstigend kan zijn. 

In onze samenleving staan we liever niet te lang stil bij verdriet. Er is alleen helaas geen richtlijn voor de duur van rouw. Het leren omgaan met een verlies duurt soms een paar dagen, soms jaren. Het is heel normaal dat bepaalde gevoelens of fysieke klachten langer aanhouden dan je wenst. Gevoelens hebben echter een functie. Ze vertellen je wat je nodig hebt om je weer beter te voelen. Ze helpen je om het verlies te kunnen aanvaarden en de draad weer op te kunnen pakken.

Steun vanuit de omgeving kan soms genoeg zijn om weer op verhaal te komen. Soms is die er echter niet of is het niet de steun waar je behoefte aan hebt. Het kan dan fijn zijn om met een professional de wirwar van emoties te ontrafelen en de zwaarte van het verdriet wat te verlichten.

Neem gerust vrijblijvend contact op om te bepalen of ik iets voor je kan betekenen.

Verlies en rouw bij kinderen en jongeren

Kinderen en jongeren die te maken krijgen met een groot verlies gaan zich vaak pas uiten zodra het weer 'veilig' is. Zij zullen hun ouder(s) meestal niet belasten met hun eigen verdriet zolang ze zien dat hij/zij ook nog aan het rouwen is (zijn). 

Kinderen kunnen hun rouw uitstellen. Zij zijn in staat om toe te laten wat zij op dat moment kunnen verdragen. Rouw kan soms jaren uitgesteld worden en pas 'bovenkomen' als men volwassen is.

Kinderen en jongeren kunnen verdriet en rouw uiten in gedrag dat door volwassenen niet altijd wordt herkend als rouwen. Om kinderen en jongeren te helpen in het aanvaarden van het verlies, is het belangrijk deze manieren van uiten (weer) te gaan herkennen.

Mogelijke signalen:

• hevige emoties, zoals woede, angst, verdriet, moedeloosheid of schuldgevoel
• geen tot weinig uiting van emoties, omdat het kind rekening houdt met de emoties van anderen
• niet willen praten over de overleden persoon of de dood
• teruggetrokken en moeilijk om contact mee te maken
• problemen met slapen
• verlatingsangst, moeite met afscheid nemen
• sterke angst om een andere dierbare kwijt te raken
• moedeloos en weinig puf hebben
• sterke schommeling in stemmingen
• problemen op school
• op zichzelf zijn en niet meer met anderen willen zijn / spelen
• moeite hebben om zich te concentreren
• terugval in ontwikkeling (bijvoorbeeld bedplassen)
• problemen in gedrag, zoals ongehoorzaam zijn
• lichamelijke klachten zonder direct medische redenen
• weinig zelfvertrouwen
• vlucht in het ongezonde, zoals alcohol- en drugsgebruik, zichzelf of anderen pijn doen, zich verliezen in overmatig gebruik van de computer.